Λαρμπό, Βαλερί

(Valery Larbaud, Βισί 1881 – 1957). Γάλλος συγγραφέας. Η μεγαλοαστική καταγωγή του τον βοήθησε να ταξιδέψει σε πολλές χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Ελβετία, Μεγάλη Βρετανία) και να αποκτήσει κοσμοπολίτικο πνεύμα και πλουσιότατη κουλτούρα. Ο Λ. είχε ανήσυχο πνεύμα, με εκλεπτυσμένη κλίση για το ωραίο. Ήδη από πολύ νεαρή ηλικία συνεργάστηκε όχι μόνο με γαλλικά περιοδικά (Η πένα, Η φάλαγγα, Νέα γαλλική επιθεώρηση) αλλά και με εκδόσεις έξω από την πατρίδα του, στις oποίες έστελνε άρθρα σχετικά με τη γαλλική φιλολογία, γραμμένα απευθείας στα αγγλικά ή στα ισπανικά. Σε αυτόν οφείλεται η εισαγωγή στη Γαλλία ξένων συγγραφέων, όπως του Γκόμεθ ντε λα Σέρνα, του Μπόρχες και του Ίταλο Σβένο, έργα των οποίων μετέφρασε με επιτυχία. Συνεργάστηκε επίσης με τον Ογκίστ Μορέλ και τον Στιούαρτ Γκίλμπερτ για τη μετάφραση του έργου του Τζέιμς Τζόις Οδυσσέας (1929). Ο κοσμοπολιτισμός του εκφράζεται στο έργο A.O. Μπαρναμπούθ, τα άπαντα (Ο φτωχός πουκαμισάς, Ποιήματα, Παράξενες προσευχές κ.ά., 1908-12) και στα περισσότερα από τα μυθιστορήματά του, γεμάτα αυτοβιογραφικά στοιχεία και με έντονη την παρουσία γοητευτικών γυναικείων μορφών, καθώς και σε δοκίμια φιλολογικής κριτικής: Φέρμινα Μάρκεθ (1911), Παιδικά (1918-27), Ένα βίτσιο που παραμένει ατιμώρητο, το διάβασμα (1925), Εραστές, ευτυχισμένοι εραστές (1926), Κίτρινο, γαλάζιο, λευκό (1927), Η μάταιη απασχόληση του να επισκέπτεσαι διάφορες χώρες (1927), Η γαλλική πνευματική ιδιοκτησία (1941), Κάτω από την προστασία του Σεν Ζερόμ (1946) κ.ά. Το 1935 αποσύρθηκε παράλυτος στο Βισί, όπου ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη συνεργασία του στο Περιοδικό.